توضیحات:
این پرسشنامه را سولومون و راث بلوم در سال (1984) ساخته و آن را مقیاس اهمال‌کاری تحصیلی نام نهادند، این مقیاس را دهقانی (1387) برای اولین بار در ایران به‌کاربرده است. این مقیاس دارای 27 گویه می¬باشد که 3 مؤلفه را مورد بررسی قرار می¬دهد: مؤلفه اول، آماده شدن برای امتحانات؛ شامل 8 سؤال می‏باشد. مؤلفه دوم، آماده شدن برای تکالیف می¬باشد و شامل 11 گویه می¬باشد و مؤلفه سوم، آماده شدن برای مقاله¬های پایان‌ترم می¬باشد که شامل 8 گویه می¬باشد. نحوه پاسخدهی به گویه¬ها به این صورت است که پاسخ¬دهندگان میزان موافقت خود را با هر گویه با انتخاب یکی از گزینه¬های «هرگز»، «به¬ندرت»، «گهگاهی»، «اکثر اوقات»، و «همیشه» نشان می¬دهند که به گزینه «هرگز» نمره 1، «به¬ندرت» نمره 2، «گهگاهی» نمره 3، «اکثر اوقات» نمره 4، «همیشه» نمره 5، تعلق می¬گیرد. همچنین در این مقیاس گویه‏های «2 – 4 – 6 – 11 – 13 – 15 – 16 – 21 – 23 – 25» به صورت معکوس نمره¬گذاری می‏شوند. نامیان و حسینچاری (1390) در تحقیقی با عنوان تبیین اهمال¬کاری تحصیلی دانشجویان بر اساس باورهای مذهبی و هسته کنترل ضریب پایایی پرسشنامه را به روش آلفای کرونباخ 73/0 به دست آوردند. دولتی (1391) نیز در پژوهشی ضریب پایایی پرسشنامه را به روش آلفای کرونباخ 91/0 بدست آورد. در این پژوهش از نسخه 27 سؤالی استفاده شد. روایی پرسشنامه در پژوهش جوکار و دلاورپور (1386) با استفاده از روش تحلیل عاملی محاسبه شد که یافته¬ها بیانگر روایی مطلوب پرسشنامه بود.